آرشیو فروردین ماه 1402

جمع آوری یک گروه برای تعطیلات می تواند یک پیشنهاد چالش برانگیز باشد. ابتدا باید برنامه ها را تراز کنید. در مرحله بعد، باید خواسته ها، نیازها و فعالیت هایی که باید انجام شوند را در نظر بگیرید. و در نهایت، باید به فکر مسکن باشید. اما، به جای اینکه در اتاق‌های مجزای هتل باشید، چرا وقت خود را با اقامت در ویلاهای مجلل حماسی به حداکثر نرسانید؟

برخی از مجلل‌ترین و گران‌قیمت‌ترین ویلاهایی هستند که می‌توانید با گروه مسافرتی خود در حال حاضر اجاره کنید. صحبت از ویلاهایی با آشپزخانه های کاملاً مجهز، اسپاهای خصوصی و استخرهای بی نهایت فراوان است.

در اینجا 15 ویلا مجلل برای اجاره در سراسر جهان وجود دارد
پنت هاوس

 سفری عاشقانه با ویلا اجاره ای استخر دار
هتل ساحلی آرتس بارسلون در پورت المپیک یکی از معدود هتل های لوکس در قلب بارسلون است. مجموعه ای از 28 سوئیت پنت هاوس طبقه بالای برج 44 طبقه را اشغال می کند. پنت هاوس های دو طبقه دارای یک، دو یا سه اتاق خواب با مناظر خیره کننده از شهر و مکان های دیدنی مهم از جمله ساگرادا فامیلیا هستند. فراموش نکنید که در Enoteca، رستوران ستاره‌دار میشلن هتل که توسط سرآشپز پاکو پرز اداره می‌شود، رزرو کنید. پنت هاوس تقریباً 1100 دلار (89414 INR) در هر شب در دسترس است.

این ویلای سه طبقه که تحت مدیریت ایان شراگر طراحی شده است، در داخل بدروم ادیشن قرار دارد. دارای یک استخر شنا و باغ خصوصی مشرف به ریویرای ترکیه است. فضای داخلی با رنگ خنثی با استفاده از موادی که در محلی تهیه می شود، به محیط اطراف می پردازد. و بدون حمام خود، ویلای مناسبی در ترکیه نخواهد بود. میهمانان از موقعیت مکانی خلیج یالیکاواک که تنها دو مایلی از تفریحات شبانه و مقصد خرید در مارینا یالیکاواک فاصله دارد، قدردانی خواهند کرد. قیمت ویلا در نسخه بدروم از حدود 12880 دلار آمریکا (1046957 INR) در هر شب است.

املاک دو طبقه نزدیک به 17000 فوت مربع در St. Regis Maldives Vommuli بزرگترین ویلای سه خوابه روی آب در مالدیو است. آنقدر بزرگ است که عملاً شایسته جزیره خودش است. دارای سالن بدنسازی، استودیوی یوگا، اتاق سینما، استخر بی نهایت، دو استخر غوطه وری، و سه اتاق کارمند است. دیگر چه میخواهید؟ ملک جان جاکوب آستور از 23000 دلار آمریکا (1869566 INR) در هر شب در دسترس است.

املاک دو طبقه نزدیک به 17000 فوت مربع در St. Regis Maldives Vommuli بزرگترین ویلای سه خوابه روی آب در مالدیو است. آنقدر بزرگ است که عملاً شایسته جزیره خودش است. دارای سالن بدنسازی، استودیوی یوگا، اتاق سینما، استخر بی نهایت، دو استخر غوطه وری، و سه اتاق کارمند است. دیگر چه میخواهید؟ ملک جان جاکوب آستور از 23000 دلار آمریکا (1869566 INR) در هر شب در دسترس است.

وقتی می خواهید به بهشت ​​فرار کنید، این ویلای دو خوابه روی آب در Conrad Bora Bora Nui یک استخر بی نهایت و سه تراس مجزا ارائه می دهد، اما به احتمال زیاد بیشتر وقت خود را به شنا در تالاب کریستالی می گذرانید. این سوئیت دو طبقه از 8000 دلار آمریکا (650284 INR) در هر شب در دسترس است.

منحصر به فرد بودن مجتمع مسکونی
املاک در مجتمع مسکونی Damac Lagoons (هنوز در حال ساخت) خصوصی ترین سبک زندگی را فراهم می کند. جامعه دردار دارای چهار ورودی است. ورودی اصلی به جاده مرکزی، خیابان حصه باز می شود. خانه مشرف به آب به سواحل شنی دسترسی دارد. امکانات اضافی عبارتند از:

پارک آبی با شبیه ساز موج.
یک مرکز خرید بزرگ.
سینمای شناور.
مرکز تفریحی و سرگرمی.
باشگاه تناسب اندام.
مناطق باز برای بازی های ورزشی.
مناطق تفریحی سبز.
با وجود اینکه این مجتمع مسکونی در کنار دریا واقع نشده است، اما مالکان و مستاجران با چشم انداز تالاب مصنوعی به طور کامل خسارت دریافت می کنند.

 اجاره ویلاهای استخردار با میز بیلیارد کنار ساحل رویایی

سبک زندگی
توسعه‌دهنده این پروژه را به عنوان جایگزینی شایسته برای جامعه داماک هیلز که قبلاً اجرا شده و به دنبال آن بود، قرار می‌دهد. صاحبان خانه های شهری در این پروژه جدید در دبی می توانند سبک زندگی مورد نظر خود را رهبری کنند. جامعه همه چیز شما را برای یک تفریح ​​آرام یا فعال دارد. ساکنان می توانند از پیاده روی آرام در پارک ها، گوندولا سواری، غواصی و سایر ورزش های آبی لذت ببرند. دسترسی به حمل و نقل به شما این امکان را می دهد که نه تنها با وسیله نقلیه شخصی خود بلکه با اتوبوس نیز به هر مکان دیدنی برسید. این منطقه با تپه داماک، ارتفاعات بارشا، مرتع عربی و مارینا دبی همسایه است.

خانه های شهری و ویلا در تالاب داماک
شما می توانید ملکی را در تالاب داماک خریداری کنید و پس از تکمیل آن به آن جا نقل مکان کنید. خانه ها به طور کامل مبله (شامل لوازم خانگی) با کیفیت عالی فروخته می شود. بسته به نوع چیدمان هر واحد دو یا سه طبقه وجود دارد. خانه های شهری برای طیف گسترده ای از سلیقه ها مناسب است و برای بازنشستگان و خانواده های دارای فرزند یا افراد حرفه ای جوان که سبک زندگی فعال را ترجیح می دهند مناسب است. چیدمان های متنوع به شما امکان می دهد تعداد اتاق های متناسب با نیاز خود را انتخاب کنید. مساحت هر خانه از 187 متر مربع تا 407 متر مربع متغیر است. پنجره‌ها منظره‌ای باشکوه از آب را ارائه می‌کنند و به شما این امکان را می‌دهند تا فضای یک استراحتگاه لوکس را در طول سال احساس کنید.


اتمام ساخت و ساز
ساخت و ساز قرار است در سه ماهه چهارم سال 2024 به پایان برسد. این پروژه بلندپروازانه تقاضای زیادی در بین سرمایه گذاران دارد، نه تنها به دلیل زیرساخت منحصر به فرد آن، بلکه به دلیل شهرت توسعه دهنده اطمینان حاصل می کند که مجتمع مسکونی در مدت زمان توافق شده به بهره برداری می رسد. . طرح جامع این پروژه شامل ساخت مدارس، پیش دبستانی و امکانات تفریحی است. در حال حاضر می توانید در قالب ارائه با زیرساخت های داخلی و فضای داخلی آشنا شوید. این عکس‌ها طیف وسیعی از فرصت‌ها را نشان می‌دهد که در اختیار کسانی قرار می‌گیرد که در جامعه زندگی می‌کنند.

جزیره شکارچی (40.876773 درجه شمالی 73.789866 درجه غربی) یک شبه جزیره 166 هکتاری (67 هکتار) پر از جنگل است. قبلاً 215 هکتار (87 هکتار) بود تا اینکه رابرت موزس ساحل اورچارد را در دهه 1930 گسترش داد.[82] جزیره ای سابق، بخشی از جزایر پلهام بود، نام تاریخی گروهی از جزایر در غرب لانگ آیلند ساند که زمانی متعلق به توماس پل بود. سیوانوی از این جزیره به عنوان "شاه لاپ ها-واچ" یا "محل مهره های بند" یاد می کند.[82][139] سپس این جزیره به نام جان هانتر، یک تاجر و سیاستمدار موفق تغییر نام داد که ملک را در سال 1804 خریداری کرد[140] و خانواده خود را در سال 1813 به جزیره نقل مکان کرد.[141] آنها عمارتی به سبک گرجی انگلیسی[139][142] در بالاترین نقطه جزیره (90 فوت بالاتر از سطح دریا) ساختند.[82] این عمارت در سال 1937 در طول ساخت و ساز ساحل Orchard ویران شد.[82][141] در سال 1967، جزیره بخشی از پناهگاه حیات وحش جزیره شکارچی شد.[82]

جزیره دوقلو
جزیره دوقلو، در 40.871186 درجه شمالی 73.784389 درجه غربی، با سنگ بستر آشکار با شیارهای یخبندان پوشیده شده است. جزایر دوقلو شرقی و غربی (یا "دوقلوها") زمانی جزایر واقعی در خلیج پلهام بودند، اما اکنون توسط یک محل دفن زباله که در سال 1937 ایجاد شد، به یکدیگر و به ساحل ارچارد و گردن رودمن در نزدیکی آن متصل هستند.[139][143][144]. ] جزیره دوقلو شرقی، یک سازند صخره‌ای با «نوارهای رنگی» ناشی از فرسایش رسوبی، از طریق یک پل زمینی باریک و گل‌آلود به جزیره دو درخت همسایه متصل می‌شود. جزیره دو درخت خود شامل یک فلات سنگی است که بر روی آن می توان ساحل ارچارد و مرکز محیطی را دید.[143] جزیره دوقلو غربی در یک زمان از طریق یک پل سنگی ساخته دست بشر به جزیره شکارچی همسایه متصل بود، [145] [146] که اکنون در یکی از آخرین باتلاق‌های نمکی باقی‌مانده شهر در ویرانه‌ای قرار دارد.[147]

دو جزیره که اکنون به عنوان جزیره دوقلو ترکیب می شوند، از زمان خرید پارک Pelham Bay در سال 1888، تحت مالکیت NYC Parks هستند.[146] یک زمین تنیس در این جزیره در سال 1899 ساخته شد.

  اجاره ویلاهای کردان با حیاط های استخر دار

گردن رادمن شبه جزیره ای است که در بخش مرکزی پارک (در 40.852501 درجه شمالی 73.800556 درجه غربی) واقع شده است. یک سوم جنوبی شبه جزیره به عنوان میدان تیر توسط اداره پلیس شهر نیویورک (NYPD) استفاده می شود. بخش جنگلی باقی مانده بخشی از پارک خلیج پلهام است.[136][148] ضلع شمالی، که به بقیه پارک Pelham Bay در نزدیکی ساحل Orchard ملحق شده است، شامل چندین زمین بیسبال است.[136][149] دو برم خشکی کوچک بین گردن رادمن و جزیره سیتی از تنها جاده اتصال جزیره به سرزمین اصلی تشکیل شده است.[2]

گردن رادمن بخشی از ملک تاریخی پل بود، [150] و از زمانی که شهر در سال 1888 شبه جزیره را تصاحب کرد، برای اهداف متعدد مورد استفاده قرار گرفته است.[103] در طول جنگ جهانی اول از آن به عنوان یک مکان آموزشی ارتش ایالات متحده استفاده شد، [102] و در دهه 1920 به پارک کم استفاده تبدیل شد.[102][103] از سال 1930 تا 1936، شبه جزیره به عنوان بخشی از کمپ مولرونی، یک کمپ تابستانی برای پلیس نیویورک، گنجانده شد.[102][103] ارتش دوباره از گردن رادمن در دهه 1950 در طول جنگ سرد استفاده کرد.[102] و پلیس نیویورک در سال 1959 محدوده شلیک فعلی را در نوک جنوبی شبه جزیره ساخت.

شهر در سال 1963 عملیات دفن زباله را در نقطه تالاپوسا در پارک خلیج پلهام آغاز کرد.[104][105] طرح‌هایی برای گسترش محل‌های دفن زباله در پارک Pelham Bay در سال 1966، که می‌توانست دومین سایت بزرگ دفع زباله شهر را در کنار Fresh Kills در استاتن آیلند ایجاد کند، با مخالفت گسترده جامعه روبرو شد.[104] گسترش محل دفن زباله به عنوان راهی برای کاهش انباشت زباله در شهر تلقی می شد و تالاپوسا به عنوان تنها مکان مناسب برای دفن زباله در نظر گرفته می شد.[106] تلاش برای حفظ و نگهداری توسط دکتر تئودور کازیمیروف، مورخ برونکس و رئیس انجمن تاریخی شهرستان برانکس، رهبری شد. در آگوست 1967 هنگامی که هیئت برآورد شهر نیویورک علیه تلاش اولیه برای ایجاد منطقه حفاظت شده در سایت پیشنهادی گسترش دفن زباله رای داد، با شکست مواجه شد.[107][108] با این حال، دولت های ایالتی و فدرال موافق این نبودند که محل دفن زباله در تالاپوسا واقع شود.[109] در 11 اکتبر 1967، شهردار جان لیندسی قانونی را امضا کرد که اجازه ایجاد دو پناهگاه حیات وحش، پناهگاه حیات وحش توماس پل و پناهگاه جانورشناسی و زمین شناسی دریایی جزیره شکارچی را در محلی که قرار بود محل دفن زباله گسترش یابد، امضا کرد.[104] ] تالاپوسا غرب تا می 1968 به عنوان محل دفن زباله مورد استفاده قرار می گرفت، زمانی که مجوز دفن زباله لغو شد.[106] در نوامبر همان سال، تالاپوسا غرب بخشی از پناهگاه پل شد.[110] دفن زباله هنوز تا اواخر سال 1975 کار می کرد، زمانی که زباله های آنجا ده طبقه ارتفاع داشتند.[111] محل دفن زباله در سال 1978 بسته شد.[105] با این حال، گزارشی که در سال 1983 منتشر شد، ادعا کرد که محل دفن زباله تالاپوسا، و همچنین پنج مورد دیگر در سرتاسر شهر، به شدت با "ضایعات سمی" تخلیه شده از سال 1964 تا 1979 آلوده شده است.[112][113] گزارش ها حاکی از آن است که زباله های محل دفن زباله منجر به مشکلات بهداشتی برای ساکنان جوامع مجاور مانند کانتری کلاب شده است. محل دفن زباله Tallapoosa در پارک Pelham Bay در سال 1988 به عنوان یک مکان زباله خطرناک تعیین شد و پاکسازی آن در سال 1989 آغاز شد.

  اجاره ویلاهای کردان با لابی های عالی

در سال 1983، مرکز زیست محیطی تئودور کازیمیروف برای پارک پیشنهاد شد، در کنار یک مسیر طبیعی که از طریق زمین پارک می پیچید.[114] این نام به احترام مورخ فقید [114] که در سال 1980 درگذشت، نامگذاری شده است.[115] مسیر طبیعت کازیمیروف و مرکز محیطی پارک Pelham Bay در ژوئن 1986 افتتاح شد.[116][115][73] بازسازی 1 میلیون دلاری آلاچیق‌های ساحل ارچارد (معادل 2,472,000 دلار در سال 2021) تا سال 1986 تکمیل شد.[117] در پایان این دهه، تعداد زیادی بقایای انسان و حیوان در پارک پلهام بی ریخته شد، از جمله 65 جسد انسان که از سال 1986 تا 1995 در پارک ریخته شد. دهه‌های قبل هنوز قابل مشاهده بود.[118] افسران NYPD در این موارد این نظریه را مطرح کردند که فراوانی تخلیه اجساد ممکن است به دو چیز نسبت داده شود: مکان دورافتاده پارک در نزدیکی بزرگراه‌ها، و همچنین اعتقاد به اینکه محوطه پارک توسط بقایای سیوانوی مدفون در آنجا تسخیر شده است.[119]

در سال 1990، NYC Parks یک هدیه 6.3 میلیون دلاری برای بهبود پارک Pelham Bay و بیست پارک دیگر در اطراف شهر دریافت کرد. NYC Parks از این پول برای بازسازی مسیرها و پاکسازی علف های هرز استفاده کرد.[120] بازسازی ساحل ارچارد در سال 1995 آغاز شد.[121] یک پارک آبی برای ساحل پیشنهاد شد، اما در نهایت در سال 1999 لغو شد.[122] چند سال بعد، به عنوان بخشی از پیشنهاد ناموفق شهر برای بازی های المپیک تابستانی 2012، چندین تأسیسات در پارک Pelham Bay برای ارتقاء پیشنهاد شد. امکانات جدید شامل یک مرکز تیراندازی در گردن رادمن بود. مسیر اسب سواری 350 متری (1150 فوت)؛ و یک مرکز شمشیربازی، شنا و واترپلو در غرفه ساحل ارچارد.[123] مناقصه در نهایت به جای آن به لندن تعلق گرفت.[124]

در سال 2010، ساخت و ساز در گسترش اسکله در ساحل Orchard با هزینه 13 میلیون دلار آغاز شد.[125][126] بلافاصله پس از آن، کار بر روی یک پروژه 2.9 میلیون دلاری برای بازسازی خط ساحلی پارک Pelham Bay آغاز شد، که مستلزم بازسازی دیواره دریا، اضافه کردن دویدن سگ و ایجاد یک مسیر پیاده روی جدید بود.[127] در سال 2012، پوسته‌های بومی آمریکایی در نقطه تالاپوسا پیدا شد که باعث تحقیقات باستان‌شناسی شد.[128] حفاری های بیشتر در این مکان بیش از صد اثر را کشف کرد که برخی از آنها به قرن سوم پس از میلاد برمی گردد. کار بر روی پروژه مرمت در ژوئن 2015 در نتیجه یافته ها متوقف شد.[127][129] پروژه مرمت در سپتامبر 2015 مجدداً آغاز شد.