پنجشنبه ۲۵ اسفند ۰۱ ۱۹:۴۶ ۱۴ بازديد
پس از امضای منشور آتلانتیک و اعلامیه سازمان ملل متحد، کنفرانس وزرای آموزش متفقین (CAME) جلساتی را در لندن آغاز کرد که از 16 نوامبر 1942 تا 5 دسامبر 1945 ادامه یافت. در 30 اکتبر 1943، ضرورت تشکیل یک بین المللی این سازمان در بیانیه مسکو، مورد توافق چین، بریتانیا، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی بیان شد. به دنبال آن پیشنهادات کنفرانس دامبارتون اوکس در 9 اکتبر 1944 انجام شد. بنا به پیشنهاد CAME و مطابق با توصیه های کنفرانس سازمان ملل متحد در مورد سازمان بین المللی (UNCIO)، که در سانفرانسیسکو در آوریل تا ژوئن 1945 برگزار شد، یک سازمان ملل متحد کنفرانس برای ایجاد یک سازمان آموزشی و فرهنگی (ECO/CONF) با حضور 44 دولت در 1-16 نوامبر 1945 در لندن تشکیل شد. ایده یونسکو تا حد زیادی توسط رب باتلر، وزیر آموزش بریتانیا، که تأثیر زیادی در توسعه آن داشت، توسعه یافت.[22] در ECO/CONF، قانون اساسی یونسکو توسط 37 کشور معرفی و امضا شد و یک کمیسیون مقدماتی تأسیس شد.[23] کمیسیون مقدماتی بین 16 نوامبر 1945 و 4 نوامبر 1946 - تاریخی که قانون اساسی یونسکو با سپردن بیستمین تصویب نامه توسط یک کشور عضو لازم الاجرا شد، فعالیت کرد.[24]
اجاره ویلاهای سایت جاباما سفر شما را دلنشین تر می کند
اولین کنفرانس عمومی از 19 نوامبر تا 10 دسامبر 1946 برگزار شد و جولیان هاکسلی به عنوان مدیرکل انتخاب شد.[25] سرهنگ ایالات متحده، رئیس دانشگاه و مدافع حقوق مدنی بلیک آر. ون لیر نیز به عنوان عضو پیوست.[26] قانون اساسی در نوامبر 1954 اصلاح شد، زمانی که کنفرانس عمومی تصمیم گرفت که اعضای هیئت اجرایی نمایندگان دولت‌های ایالتی باشند که تابعیت آنها را دارند و مانند گذشته در مقام شخصی خود عمل نکنند.[27] این تغییر در حاکمیت، یونسکو را از سلف خود، ICIC، در نحوه همکاری کشورهای عضو در زمینه‌های صلاحیت سازمان متمایز کرد. از آنجایی که کشورهای عضو در طول زمان برای تحقق بخشیدن به مأموریت یونسکو با یکدیگر همکاری کردند، عوامل سیاسی و تاریخی فعالیت های این سازمان را به ویژه در طول جنگ سرد، فرآیند استعمارزدایی و انحلال اتحاد جماهیر شوروی شکل داده است.
از جمله دستاوردهای مهم این سازمان، فعالیت آن علیه نژادپرستی است، به عنوان مثال از طریق بیانیه های تأثیرگذار در مورد نژاد که با اعلامیه انسان شناسان (از جمله کلود لوی استروس) و دانشمندان دیگر در سال 1950 شروع شد و با اعلامیه 1978 در مورد نژاد و نژاد پایان یافت. تعصب.[نیازمند منبع]
در سال 1956، جمهوری آفریقای جنوبی از یونسکو خارج شد و گفت که برخی از نشریات این سازمان به منزله "مداخله" در "مشکلات نژادی" این کشور است. 30][31]
کارهای اولیه یونسکو در زمینه آموزش شامل پروژه آزمایشی آموزش بنیادی در دره ماربیال هائیتی بود که در سال 1947 شروع شد. در سال 1948، یونسکو توصیه کرد که کشورهای عضو باید آموزش ابتدایی رایگان را اجباری و جهانی کنند. کودکان، جوانان و بزرگسالان.[نیازمند منبع] ده سال بعد، مجمع جهانی آموزش در سال 2000 که در داکار، سنگال برگزار شد، دولت‌های عضو را بر آن داشت تا تا سال 2015 به آموزش پایه برای همه دست یابند.[نیازمند منبع]
فعالیت های اولیه یونسکو در زمینه فرهنگ شامل کمپین بین المللی برای نجات بناهای یادبود نوبیا بود که در سال 1960 راه اندازی شد. هدف از این کمپین انتقال معبد بزرگ ابوسیمبل برای جلوگیری از باتلاق شدن آن توسط رود نیل پس از ساخت و ساز بود. سد اسوان در طول مبارزات 20 ساله، 22 بنای تاریخی و مجموعه معماری جابه جا شدند. این اولین و بزرگترین در یک سری کمپین از جمله موهنجودارو (پاکستان)، فس (مراکش)، کاتماندو (نپال)، بوروبودور (اندونزی) و آکروپولیس آتن (یونان) بود.[32] کار این سازمان در زمینه میراث منجر به تصویب کنوانسیون مربوط به حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهانی در سال 1972 شد. 1978. [نیازمند منبع] از آن زمان اسناد حقوقی مهمی در مورد میراث فرهنگی و تنوع توسط کشورهای عضو یونسکو در سال 2003 (کنوانسیون حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس [نیازمند منبع]) و 2005 (کنوانسیون حفاظت و ترویج تنوع بیان فرهنگی[
اجاره ویلاهای سایت جاباما سفر شما را دلنشین تر می کند
اولین کنفرانس عمومی از 19 نوامبر تا 10 دسامبر 1946 برگزار شد و جولیان هاکسلی به عنوان مدیرکل انتخاب شد.[25] سرهنگ ایالات متحده، رئیس دانشگاه و مدافع حقوق مدنی بلیک آر. ون لیر نیز به عنوان عضو پیوست.[26] قانون اساسی در نوامبر 1954 اصلاح شد، زمانی که کنفرانس عمومی تصمیم گرفت که اعضای هیئت اجرایی نمایندگان دولت‌های ایالتی باشند که تابعیت آنها را دارند و مانند گذشته در مقام شخصی خود عمل نکنند.[27] این تغییر در حاکمیت، یونسکو را از سلف خود، ICIC، در نحوه همکاری کشورهای عضو در زمینه‌های صلاحیت سازمان متمایز کرد. از آنجایی که کشورهای عضو در طول زمان برای تحقق بخشیدن به مأموریت یونسکو با یکدیگر همکاری کردند، عوامل سیاسی و تاریخی فعالیت های این سازمان را به ویژه در طول جنگ سرد، فرآیند استعمارزدایی و انحلال اتحاد جماهیر شوروی شکل داده است.
از جمله دستاوردهای مهم این سازمان، فعالیت آن علیه نژادپرستی است، به عنوان مثال از طریق بیانیه های تأثیرگذار در مورد نژاد که با اعلامیه انسان شناسان (از جمله کلود لوی استروس) و دانشمندان دیگر در سال 1950 شروع شد و با اعلامیه 1978 در مورد نژاد و نژاد پایان یافت. تعصب.[نیازمند منبع]
در سال 1956، جمهوری آفریقای جنوبی از یونسکو خارج شد و گفت که برخی از نشریات این سازمان به منزله "مداخله" در "مشکلات نژادی" این کشور است. 30][31]
کارهای اولیه یونسکو در زمینه آموزش شامل پروژه آزمایشی آموزش بنیادی در دره ماربیال هائیتی بود که در سال 1947 شروع شد. در سال 1948، یونسکو توصیه کرد که کشورهای عضو باید آموزش ابتدایی رایگان را اجباری و جهانی کنند. کودکان، جوانان و بزرگسالان.[نیازمند منبع] ده سال بعد، مجمع جهانی آموزش در سال 2000 که در داکار، سنگال برگزار شد، دولت‌های عضو را بر آن داشت تا تا سال 2015 به آموزش پایه برای همه دست یابند.[نیازمند منبع]
فعالیت های اولیه یونسکو در زمینه فرهنگ شامل کمپین بین المللی برای نجات بناهای یادبود نوبیا بود که در سال 1960 راه اندازی شد. هدف از این کمپین انتقال معبد بزرگ ابوسیمبل برای جلوگیری از باتلاق شدن آن توسط رود نیل پس از ساخت و ساز بود. سد اسوان در طول مبارزات 20 ساله، 22 بنای تاریخی و مجموعه معماری جابه جا شدند. این اولین و بزرگترین در یک سری کمپین از جمله موهنجودارو (پاکستان)، فس (مراکش)، کاتماندو (نپال)، بوروبودور (اندونزی) و آکروپولیس آتن (یونان) بود.[32] کار این سازمان در زمینه میراث منجر به تصویب کنوانسیون مربوط به حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهانی در سال 1972 شد. 1978. [نیازمند منبع] از آن زمان اسناد حقوقی مهمی در مورد میراث فرهنگی و تنوع توسط کشورهای عضو یونسکو در سال 2003 (کنوانسیون حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس [نیازمند منبع]) و 2005 (کنوانسیون حفاظت و ترویج تنوع بیان فرهنگی[
- ۰ ۰
- ۰ نظر