جمعه ۱۲ اسفند ۰۱ ۲۰:۱۰ ۱۲ بازديد
مکتب دیگری نشان می دهد که خشک شدن همزمان بود، اما عمدتا در حوضه های کم عمق رخ می داد. این مدل نشان می‌دهد که سطح دریای کل حوضه مدیترانه به یکباره کاهش یافته است، اما تنها حوضه‌های کم‌عمق‌تر به اندازه‌ای خشک می‌شوند که بسترهای نمک را رسوب دهند. تصویر ب را ببینید.
همانطور که در کار ون دایک (1992) [32] و ون دایک و همکاران برجسته شده است. (1998) [20] تاریخچه خشک شدن و فرسایش به طور پیچیده با رویدادهای بالا آمدن و فرونشست زمین ساختی و دوره های فرسایشی در تعامل بود. آنها همچنین مجدداً مانند برخی از نویسندگان قبلی سؤال کردند که آیا حوضه هایی که اکنون به عنوان "عمیق" مشاهده می شوند واقعاً در طول دوره مسینیا نیز عمیق بودند یا خیر و نام های متفاوتی را برای سناریوهای عضو نهایی که در بالا توضیح داده شد گذاشتند.
امکانات ویلاهای مبله در رامسر
تمایز بین این فرضیه ها مستلزم کالیبراسیون رسوبات گچ است. گچ اولین نمک (سولفات کلسیم) است که از یک حوضه خشک کننده رسوب می کند. Magnetostratigraphy محدودیت گسترده ای در زمان بندی ارائه می دهد، اما جزئیات دقیقی ندارد. بنابراین، سیکلوستراتیوگرافی برای مقایسه تاریخ رسوبات مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعه موردی معمولی تبخیرهای گچ را در حوضه اصلی مدیترانه با تبخیرهای حوضه سورباس مقایسه می‌کند، حوضه کوچک‌تری در کناره‌های دریای مدیترانه که اکنون در جنوب اسپانیا در معرض دید قرار گرفته است. فرض می شود که رابطه بین این دو حوضه نشان دهنده روابط منطقه وسیع تر است.
کارهای اخیر بر سیکلوستراتیوگرافی برای همبستگی بسترهای مارن زیرین تکیه کرده است، که به نظر می رسد در هر دو حوض دقیقاً در یک زمان به گچ داده شده است.[33]
طرفداران این فرضیه ادعا می‌کنند که تغییرات چرخه‌ای در ترکیب‌های تخت به صورت نجومی تنظیم می‌شوند و می‌توان اندازه تخت‌ها را طوری کالیبره کرد تا نشان دهد که همزمان هستند - یک استدلال قوی. به منظور رد آن، لازم است مکانیسم جایگزینی برای ایجاد این نوارهای حلقوی پیشنهاد شود، یا اینکه فرسایش به طور تصادفی مقدار مناسبی از رسوب را قبل از رسوب گچ در همه جا حذف کرده باشد. طرفداران ادعا می کنند که گچ مستقیماً در بالای لایه های مارن همبسته رسوب کرده و در آنها فرو می ریزد و ظاهر تماسی غیرقابل تطبیق می دهد.[33] با این حال، مخالفان آنها این ناسازگاری آشکار را درک می‌کنند و ادعا می‌کنند که حوضه سورباس در معرض فرسایش قرار گرفته است، در حالی که دریای مدیترانه در حال رسوب تبخیر بوده است. این امر منجر به پر شدن حوضه سورباس با تبخیر در 5.5 میلیون سال پیش (Ma)، در مقایسه با حوضه اصلی در 5.96 میلی متر می شود.[34][35].
کارهای اخیر یک فاز پیش از تبخیر مربوط به یک بحران فرسایشی برجسته را برجسته کرده اند (همچنین به نام "بحران فرسایشی مسین"؛ پایان یافتن توالی رسوبی با کران ناسازگاری "Mes-1" ون دایک، 1992) [32] در پاسخ به یک بحران عمده کاهش آب دریای مدیترانه.[36]
با فرض اینکه این کاهش عمده با کاهش عمده مسینی مطابقت دارد، آنها به این نتیجه رسیدند که عمق سنجی مدیترانه به طور قابل توجهی قبل از بارش تبخیر حوضه های مرکزی کاهش یافته است. با توجه به این آثار، تشکیل آب عمیق بعید به نظر می رسد. این فرض که تبخیرهای حوضه مرکزی تا حدی تحت یک عمق سنجی بالا و قبل از مرحله اصلی فرسایش رسوب کرده اند، باید به مشاهده یک رخداد ریزگرد عمده در بالای تبخیر در حوضه دلالت کند. چنین هندسه رسوبی روی داده ها مشاهده نشده است. این نظریه با یکی از سناریوهای عضو نهایی که توسط ون دایک و همکاران مورد بحث قرار گرفت مطابقت دارد.
همانطور که در کار ون دایک (1992) [32] و ون دایک و همکاران برجسته شده است. (1998) [20] تاریخچه خشک شدن و فرسایش به طور پیچیده با رویدادهای بالا آمدن و فرونشست زمین ساختی و دوره های فرسایشی در تعامل بود. آنها همچنین مجدداً مانند برخی از نویسندگان قبلی سؤال کردند که آیا حوضه هایی که اکنون به عنوان "عمیق" مشاهده می شوند واقعاً در طول دوره مسینیا نیز عمیق بودند یا خیر و نام های متفاوتی را برای سناریوهای عضو نهایی که در بالا توضیح داده شد گذاشتند.
امکانات ویلاهای مبله در رامسر
تمایز بین این فرضیه ها مستلزم کالیبراسیون رسوبات گچ است. گچ اولین نمک (سولفات کلسیم) است که از یک حوضه خشک کننده رسوب می کند. Magnetostratigraphy محدودیت گسترده ای در زمان بندی ارائه می دهد، اما جزئیات دقیقی ندارد. بنابراین، سیکلوستراتیوگرافی برای مقایسه تاریخ رسوبات مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعه موردی معمولی تبخیرهای گچ را در حوضه اصلی مدیترانه با تبخیرهای حوضه سورباس مقایسه می‌کند، حوضه کوچک‌تری در کناره‌های دریای مدیترانه که اکنون در جنوب اسپانیا در معرض دید قرار گرفته است. فرض می شود که رابطه بین این دو حوضه نشان دهنده روابط منطقه وسیع تر است.
کارهای اخیر بر سیکلوستراتیوگرافی برای همبستگی بسترهای مارن زیرین تکیه کرده است، که به نظر می رسد در هر دو حوض دقیقاً در یک زمان به گچ داده شده است.[33]
طرفداران این فرضیه ادعا می‌کنند که تغییرات چرخه‌ای در ترکیب‌های تخت به صورت نجومی تنظیم می‌شوند و می‌توان اندازه تخت‌ها را طوری کالیبره کرد تا نشان دهد که همزمان هستند - یک استدلال قوی. به منظور رد آن، لازم است مکانیسم جایگزینی برای ایجاد این نوارهای حلقوی پیشنهاد شود، یا اینکه فرسایش به طور تصادفی مقدار مناسبی از رسوب را قبل از رسوب گچ در همه جا حذف کرده باشد. طرفداران ادعا می کنند که گچ مستقیماً در بالای لایه های مارن همبسته رسوب کرده و در آنها فرو می ریزد و ظاهر تماسی غیرقابل تطبیق می دهد.[33] با این حال، مخالفان آنها این ناسازگاری آشکار را درک می‌کنند و ادعا می‌کنند که حوضه سورباس در معرض فرسایش قرار گرفته است، در حالی که دریای مدیترانه در حال رسوب تبخیر بوده است. این امر منجر به پر شدن حوضه سورباس با تبخیر در 5.5 میلیون سال پیش (Ma)، در مقایسه با حوضه اصلی در 5.96 میلی متر می شود.[34][35].
کارهای اخیر یک فاز پیش از تبخیر مربوط به یک بحران فرسایشی برجسته را برجسته کرده اند (همچنین به نام "بحران فرسایشی مسین"؛ پایان یافتن توالی رسوبی با کران ناسازگاری "Mes-1" ون دایک، 1992) [32] در پاسخ به یک بحران عمده کاهش آب دریای مدیترانه.[36]
با فرض اینکه این کاهش عمده با کاهش عمده مسینی مطابقت دارد، آنها به این نتیجه رسیدند که عمق سنجی مدیترانه به طور قابل توجهی قبل از بارش تبخیر حوضه های مرکزی کاهش یافته است. با توجه به این آثار، تشکیل آب عمیق بعید به نظر می رسد. این فرض که تبخیرهای حوضه مرکزی تا حدی تحت یک عمق سنجی بالا و قبل از مرحله اصلی فرسایش رسوب کرده اند، باید به مشاهده یک رخداد ریزگرد عمده در بالای تبخیر در حوضه دلالت کند. چنین هندسه رسوبی روی داده ها مشاهده نشده است. این نظریه با یکی از سناریوهای عضو نهایی که توسط ون دایک و همکاران مورد بحث قرار گرفت مطابقت دارد.
- ۰ ۰
- ۰ نظر